Ήμουν ένα μικρό χαρούμενο και πάντα γελαστό παιδί..
Όταν τέλειωνε το παιχνίδι, περίμενα να νυχτώσει.
Κοιτούσα τ' άστρα, τα μετρούσα, τους μιλούσα και προσπαθούσα να τα τραβήξω, να τα φέρω κοντά μου.
Μεγάλωνα και οι νύχτες γινόταν δύσκολες. Όλα πιο θαμπά, λίγα αστέρια και η προσπάθεια συνεχιζόταν.
Μεγάλωσα πια (μου είπαν) και τελικά τα κατάφερα.
Τώρα τις νύχτες τις φοβάμαι.
Πασχίζω άδικα να ξαναστείλω ψηλά, εκεί που ανήκουν, τ' αστέρια που τρεμοσβήνουν πεσμένα γύρω μου.
Κι ας πετώ εγώ..
