Ο ρόγχος έφυγε κι έκανε η ανάσατα στήθη να φουσκώσουνε και πάλι
Πάει το γκρίζο απ’ τα μαλλιά μου τα ξανθά
και λες σαν θαύμα, τα γυαλιά μου φέρνουν ζάλη
Το μπαστουνάκι στη γωνιά δεν το βαστώ
λες και κυλάει ο χρόνος προς τα πίσω
Κοντοπαντέλονο, ΕΛΒΙΕΛΑ αθλητικά
στη γειτονιά, μπάλα, παιχνίδι κι ας χτυπήσω.
Ξανά το χέρι του πατέρα μου κρατάω
κι ο κόσμος όλος ξαναγίνεται μεγάλος
Τα όνειρά μου σε μια ορθοπεταλιά
και ο καθρέφτης με ησυχάζει, «δεν είσ’ άλλος..»
Ξανά ο μικρός και όλοι εμένα δείχνουν
και τα χατίρια, δικά μου αν τα ζητήσω
Στο ’να μου χέρι, μια σταλιά, η γη χωράει
και σαν παιδί, μόνο παιδί, θέλω να ζήσω.
9 σχόλια:
Παιδί ξανά!
Τι όμορφα!
Φιλιά πολλά καλέ μου!
Να σαι καλά
http://www.youtube.com/watch?v=iyfu_mU-dmo
Όμορφο... αν και αυτό το παιδί πάντα κρύβεται μέσα μας και λιγότερο ή περισσότερο βγαίνει στο φως... ανάλογα τις περιστάσεις.
Καλημέρες
Πολύ τρυφερό νοσταλγικό!
Τι όμορφα τα παιδικά χρόνια
μακάρι να μέναμε πάντα παιδιά!
Καλό ΠΣΚ και θαλασσινά!
Άνοιξα την πόρτα μου και σε αντίκρυσα...
Μικρό, αθώο, αδύναμο... παιδί...
Όχι... αλλά ξεγελάς τους πάντες...
Όταν έτσι θες να ζεις, καλά τα καταφέρνεις και όλοι σε πιστεύουν...
Παιδί είσαι ξανά τώρα και για πάντα...
Ξέρεις όμως πολλά και κείνα δυστυχώς σου κλέβουν την πολυπόθητη εκείνη αθωότητα...
@D.Angel: Παιδί για πάντα..
Φιλιά.
@ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ:Ετσι είναι..Όσο κρατάμε μια φλογίτσα αναμμένη.
@zoyzoy:Μένουμε παιδιά όσο αντιστεκόμαστε στα "παιχνίδια" των μεγάλων.. Καλό απόγευμα.
@Sweet truth: Οι άλλοι μάλλον προσπαθούν να με ξεγελάσουν πως δεν είμαι πια παιδί..
Και επειδή ξέρω πολλά, παίρνω πίσω τα "κλεμμένα"..
Αλίμονο σε όποιον δεν έχει ένα φωτεινό παιδικό όνειρο μέσα του να εκδικείται το σκοτάδι.
Δημοσίευση σχολίου