Ήμουν ένα μικρό χαρούμενο και πάντα γελαστό παιδί..
Όταν τέλειωνε το παιχνίδι, περίμενα να νυχτώσει.
Κοιτούσα τ' άστρα, τα μετρούσα, τους μιλούσα και προσπαθούσα να τα τραβήξω, να τα φέρω κοντά μου.
Μεγάλωνα και οι νύχτες γινόταν δύσκολες. Όλα πιο θαμπά, λίγα αστέρια και η προσπάθεια συνεχιζόταν.
Μεγάλωσα πια (μου είπαν) και τελικά τα κατάφερα.
Τώρα τις νύχτες τις φοβάμαι.
Πασχίζω άδικα να ξαναστείλω ψηλά, εκεί που ανήκουν, τ' αστέρια που τρεμοσβήνουν πεσμένα γύρω μου.
Κι ας πετώ εγώ..
9 σχόλια:
Kαι όμως αυτό το κομμάτι σου του χτες είναι μέρος σου ... που δεν χάνεται, ούτε ξεχνιέται...
Το να μείνεις νέος είναι μία εσωτερική κατάσταση και όχι μία εξωτερική, τα αστέρια μπορούν να συνοδεύουν τα πετάγματα σου, αν το παλέψεις λίγο ακόμη.
Ποτέ δεν είναι αργά για να λέμε... είναι αργά πια...
Έχεις δίκιο φίλε μου, ποτέ δεν είναι αργά όσο ζούμε, μόνο που καμιά φορά είναι καλύτερα να βλέπουμε τ' αστέρια εκεί ψηλά, όπως και τα λουλούδια στο χώμα, εκεί που ανήκουν.
Καλλή σου μέρα
Δεν έπεσαν ποτέ τα αστέρια, στέλνουν όμως την λάμψη τους κοντά σου, να φωτίσουν τη νύχτα που φοβάσαι, σε περιμένουν να γυρίσεις και να παίξεις γελαστός κάτω από το βλέμμα τους.
Οταν θα σταματήσεις να φοβάσαι τη νύχτα θ'ανέβουν εκεί που ανοίκουν με τις ευχές σου να σ'ακολουθούν στα όνειρά σου στις προσδοκίες σου.
Πολύ χαίρομαι που ξαναγύρισες έστω με τ'αστέρια δίπλα σου!
Θα τα στείλουμε ψηλά, ναί??
Την καλησπέρα μου!
Αυτό έχει σημασία τελικά
Να πασχίζεις για τ αστέρια όταν εσύ πετάς ψηλα!
Φιλιά πολλά
ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΗ ΑΠΟΥΣΙΑ ΔΙΑΚΟΠΩΝ ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ.
Πολυ όμορφο...:)
Ένας ακόμη Σεπτέμβρης εισβάλει στο άδειο δωμάτιο .... δραπέτης κι αυτός σαν τον χρόνο... φυγάς σαν την ζωής...
Κι εγώ εδώ ακόμη να μετρώ τ άστρα που φύγαν χωρίς ν ακουμπήσουν την ψυχή μου....
Πάντα τα λόγια σου έχουν κάτι από μένα...
Κανείς δεν μεγαλώνει ποτέ τόσο που να μην κρατήσει έστω κι ένα αστέρι στον ουρανό του.... Ειδικά αν σκέφτεται έτσι.... Συνέχισε να πετάς...
Δημοσίευση σχολίου