Ο λαουτζίκος βρέθηκε κοντά σαράντα χρόνια,

σημαίες ν’ ανεμίζει κάτω από τα μπαλκόνια.

Με χρώματα ζωγράφισε τα πάρκα, τις πλατείες..

Στα καφενεία κατέληξε όλες του τις πορείες.

 Ανέθρεψε πολλές γενιές με πλούσιο το γεύμα,
με αγώνες και με δίαιτα, σκληρή, μόνο στο πνεύμα.
Στο μέλλον το βλέμμα ξόρκισε σαν όλα τα δαιμόνια
Και πούλησε τα όνειρα για ψεύτικα σαλόνια.


Τα ράσα κάνουν τον παπά, δίδαξε στα σχολεία
Με υποθήκη τα παιδιά ζήλεψε μεγαλεία.
Γονάτισε, κυλίστηκε ταΐζοντας τη λήθη
Μα ίσως αργά, κατάλαβε πως ζούσε παραμύθι.


Η υπνοπαιδεία τέλειωσε.. κι ο καναπές μαζί της
και η δημοκρατία τους, κλείνει το μαγαζί της.
Τριακόσιοι κι οι αυλικοί τους μαζεύουν τα προικιά τους
Κι αφού γεμίσαν τις κοιλιές, γεμίζουν τα σακιά τους.


Ο Λαουτζίκος έφτασε να κάνει στην πλατεία,
ναό, σχολείο και βωμό για μια Δημοκρατία.
Ο Λαουτζίκος ξύπνησε κι ελπίζω να θεριέψει !
Κανείς ξανά το αύριο, τ’ όνειρο μην του κλέψει !