Πριν ανάψουν τα φώτα..

Έκαναν πάλι οι μήνες τον κύκλο τους και κοντεύει η ώρα

που θα στοιχηθούν ξανά με τάξη ο ένας πίσω απ' τον άλλον,

για να ακολουθήσουν την προκαθορισμένη πορεία τους.

Και θα τρέχουν από μπροστά μας, μένοντας εμείς να τους μετρούμε, να λέμε τι καλός που ήταν εκείνος ο μήνας,

τι κακός ο άλλος, πόσο γρήγορα περνούν..

Ίσως μια φορά στο τέλειωμά τους, όπως τώρα δα, να πρέπει να αποφασίσουμε να μην ξανασχοληθούμε μαζί τους.

Τώρα.. πριν ανάψουν τα φώτα..

Εκεί, τη μικρή στιγμή που όλα σβήνουν, σαν το κράτημα μιας ανάσας, εκείνη τη στιγμή που με τα μάτια ορθάνοιχτα δεν βλέπουμε τίποτα, θα'θελα για μένα, για σένα, να αλλάξουμε

τα έξω μας και να τα κάνουμε ίσα με αυτά που φυλάμε βαθιά μέσα μας και ίσως τα παίρνουμε μαζί μας και τα κάνουμε να χαθούνε άδοξα...

Να ξυπνήσουμε το παιδί που κακοποιούμε κρύβοντάς το και να βλέπει αυτό για μας.

Να κάνουμε την ψυχούλα του να φτερουγίσει.. Κι όταν τα φώτα ανάψουν, να γελάμε, να φιλιόμαστε, να ευχόμαστε όχι λόγω της ημέρας αλλά λόγω της ψυχής μας.

Να μετράμε μόνο τους ανθρώπους στο πέρασμά μας..

Να αγγίζουμε πού και πού το χώμα που πατάμε..

Να 'ναι έτσι το ταξίδι μας απρόσμενο, αληθινό..

Εύχομαι για όλους -και για μένα- υγεία ..

Εύχομαι για όλους -και για μένα- χαμόγελο. Το χαμόγελο να κρατήσει όσο εμείς....

Καλή χρονιά..