Απείρου Σκέψεις..

Κινούμαι μεταξύ Εικονικής και Πραγματικότητας. Μεταξύ Βίου και Παράλληλου.
Στο λεπτό σύνορο της φθοράς με την αφθαρσία.

Στην ανάταση που χαρίζει η βουτιά στο άπειρο.

Συλλέγω στιγμές να κλείσουν τις ρωγμές του χρόνου αν και ο χρόνος ο ίδιος θα τις αφήσει κάποτε πίσω του.

Καταλήγω σαν τον σκορπιό, να ροκανίζω τα θεμέλιά μου, να ρουφάω αδηφάγα το νήμα πριν ξετιλυχτεί χαρίζοντας στα μέσα μου στιγμιαίες ματιές, κλεφτές, κλεμμένες..

Δανεικές, που δεν μπορώ αύριο να επιστρέψω.. που δεν θα βλέπω.