"..δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά.."

ΕΛΛΑΔΑ 2009, ΑΘΗΝΑ, ΣΧΕΔΟΝ ΚΕΝΤΡΟ

Φταίνε όλα καθώς φαίνεται και από ένας λαός μόνιμα να ξύνει τις πληγές του μα πάντα περήφανος, βρεθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο ή χειρότερα με τα γόνατα στο χώμα να ψάχνουμε όχι για το αύριο μα για το χθες που.. χάσαμε; ..μας κλέψαν ; ..μας το έχωσαν στη γωνιά εκείνη του απαίδευτου μυαλού μας που υπέστη λοβοτομή;

Και τώρα ρε παιδιά, τι κάνουμε τώρα.. τι να πούμε τώρα στα παιδιά μας που -κοίτα να δεις- ζητάμε, απαιτούμε μετα μανίας να μας δείξουν αυτά το αύριο.. αυτό που εμείς τους στραπατσάραμε.. Δε θέλω απαντήσεις.. δε θέλω διεξόδους.. δε θέλω λύσεις.. ένα κλικ μόνο θέλω έστω.. ένα κλικ να σπάσει τη νεκρική σιγή, να δω ότι δεν είμαι μόνος.. κι ότι έχει η ψυχή σας, αφήστε το να βγει.. μην το κρίνετε, μην το φιλτράρετε..