Πρώτη παράσταση..

Το ακορντεόν να παίζει στη γωνιά
κάτω απ' το φως που τρέμει στο σκοτάδι
Σ' ένα παγκάκι δυο νέοι, μια καρδιά,
και μ' ένα όνειρο γλυκό σαν ένα χάδι..

Ένα παντζούρι μισανοίγει στ' αεράκι
κι από μια γλάστρα η Άνοιξη ξεφεύγει
Στο πεζοδρόμιο δυο γεροντάκια χέρι-χέρι
μια λάμψη ανάλαφρη σαν τη ζωή που φεύγει

Η μπάλα έπαψε στην παιδική χαρά
κι αυτή η βουή, παύει και φέρνει πόνο
γέλια, πεσίματα, της μάνας η αγκαλιά,
θύμησες που σκορπίζονται στο χρόνο.

Τα φώτα ανάβουν.. Όρθιος κι εγώ,
χειροκροτώ, γελάω και δακρύζω.
Κι απ' έξω φως, πιο πέρα από τον κόσμο,
τ' ακολουθώ, το πρόγραμμα όπως σκίζω..