Ματιά..

Μια μέρα, θα σε κάνω να δεις..
Σ' ένα απρόσμενο ξύπνημα, στη δροσιά του γλυκοχαράματος, εκεί που τα θαλασσοπούλια λούζονται στην πρωινή αύρα και λικνίζονται στο καθρέφτισμα της πρώτης ηλιαχτίδας..
Εκεί, στο ανατρίχιασμα που φέρνει το άγουρο ξύπνημα των αισθήσεων ..
Τότε που δεν θα διακρίνεις αν είναι τ'ονειρό σου που 'γινε αληθινό ή η στιγμή που ζεις αν είναι του ονείρου..
Εύχομαι τότε ψυχή μου να δεις..

Σκηνές που με συγκλόνισαν από anemos5.blogspot.com

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου ο οποίος βρίσκεται στην εμπόλεμη ζώνη και καλύπτει τις εξελίξεις.
ΣΤΙΣ ΦΩΤΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΝΗΜΠΟΡΟ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ... ΑΠΛΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ !!
ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧYΛΙΣΕΙ ΑΠΟ ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ΒΟΜΒΑ ΑΥΡΙΟ?

Ματωμένες Πύλες

Οι ματωμένες Πύλες, πανύψηλες, κλειστές, χαιδεύουν τον ήλιο μη μπορώντας δικό τους να τον κάνουν...

Στα κάγκελα ακόμη οι καρδιές ζεστές
αυτών που στον αγώνα των τόσων γενεών, διάλεξαν να πεθάνουν..

Είναι η αρχή μου... Αετός

"..δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά.."

ΕΛΛΑΔΑ 2009, ΑΘΗΝΑ, ΣΧΕΔΟΝ ΚΕΝΤΡΟ

Φταίνε όλα καθώς φαίνεται και από ένας λαός μόνιμα να ξύνει τις πληγές του μα πάντα περήφανος, βρεθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο ή χειρότερα με τα γόνατα στο χώμα να ψάχνουμε όχι για το αύριο μα για το χθες που.. χάσαμε; ..μας κλέψαν ; ..μας το έχωσαν στη γωνιά εκείνη του απαίδευτου μυαλού μας που υπέστη λοβοτομή;

Και τώρα ρε παιδιά, τι κάνουμε τώρα.. τι να πούμε τώρα στα παιδιά μας που -κοίτα να δεις- ζητάμε, απαιτούμε μετα μανίας να μας δείξουν αυτά το αύριο.. αυτό που εμείς τους στραπατσάραμε.. Δε θέλω απαντήσεις.. δε θέλω διεξόδους.. δε θέλω λύσεις.. ένα κλικ μόνο θέλω έστω.. ένα κλικ να σπάσει τη νεκρική σιγή, να δω ότι δεν είμαι μόνος.. κι ότι έχει η ψυχή σας, αφήστε το να βγει.. μην το κρίνετε, μην το φιλτράρετε..