Γενέθλια : Χρόνια μου Καλά ( και πολλά)

Να, τα ! Έφτασε και η Πρωτομαγιά ! Μεγάλη γιορτή..

Όχι η 1η, η 2 Μαΐου. Αριστεροί, δεξιοί, αναρχικοί, αναποφάσιστοι, η φύση όλη γιορτάζει : Έχω γενέθλια..

Μάλλον κάτι έφαγα και με πείραξε, θα μου πείτε.. Δεν πειράζει.. Να το δοκιμάσετε κι εσείς.. Όταν ήμουν παιδί, εννοώ όχι όπως τώρα, κανονικό παιδί, προσπαθούσα να φανταστώ τον εαυτό μου γύρω στα 50.. Ξέρετε, κοιλίτσα, καραφλίτσα.. τέτοια.. Δεν μου έβγαινε με τίποτα όμως.. Τελικά, τον φανταζόμουν όπως ακριβώς είμαι.. Μου ήταν πιο εύκολο βλέπετε.. Συνεχίζω να αισθάνομαι όπως είμαι και να είμαι όπως αισθάνομαι.. Έχω την τύχη, αυτό να φαίνεται.. Στην αρχή, με ενοχλούσε όταν ήμουν με μια ταυτότητα στο χέρι για να αποδείξω την ηλικία μου.. Μετά, ως και τώρα, έπαψα να ασχολούμαι και αυτό που με ενδιαφέρει είναι ο πολύ όμορφος εσωτερικός μου κόσμος !! Ναι, ναι, μη γελάτε..

Ο πολύ όμορφος εσωτερικός μου κόσμος, δεν ομορφαίνει από εμένα, αλλά από τη διαδρομή μου, τα "ταξίδια" μου, τους ανθρώπους μου, τις στιγμές μου, αυτές που πέρασαν και αυτές που θα 'ρθουν..

Ομορφαίνει από την αίσθηση ότι μπορώ να προσφέρω αυτά -τα πολλά ή λίγα - που έχω μέσα μου.. και είναι αληθινά..

Ομορφαίνει από το ότι μπορώ να εκτιμήσω τη ζωή, τη δική μου και των άλλων, από την αυτοεκτίμηση που έχω και μεταγγίζω στους γύρω μου.. Γιατί, για να είναι καλά οι γύρω μας, πρέπει πρώτα να είμαστε εμείς.. που νοιαζόμαστε.

Τα "θέλω", μας δίνουν ζωή και δίνουμε κι εμείς σ' αυτά..

Οι καλοί άνθρωποι, οι καλές ψυχές, αυτοί που τις αξίες και τα "θέλω" της ζωής τους δεν τα βάζουν στο καντάρι, που δεν πουλούν αλλά χαρίζουν, έχουν έναν άγγελο από "κει ψηλά", από μέσα τους, από δίπλα τους, να τους αγκαλιάζει κα να συνταξιδεύουν πετώντας στο πιο Ωραίο, της ζωής ταξίδι..
Σήμερα δεν θα μου βγει το Καρυωτάκικό μου, σήμερα έχω χαρά..

Πριν 45 χρόνια, ήταν Μεγάλο Σάββατο, κάπου πριν την Πρώτη Ανάσταση, είδα το φως (του κερατά του γιατρού που με τράβαγε να βγω..) Ας είναι καλά εκεί πάνω που θα είναι τώρα..

Μη σας κουράζω, ευχηθείτε μου να ξεμπερδέψετε από μένα..

( Κι αν έτσι νομίζετε, είστε γελασμένοι)

Δεν ξεχνώ βέβαια, να ανταποδώσω και να ευχηθώ χρόνια πολλά στις φίλες που γεννήθηκαν την ίδια ευλογημένη ημερομηνία, να είναι καλά, να χαίρονται τις οικογένειές τους.. τη ζωή τους όλη..

Χρόνια πολλά .... zoyzoy

Χρόνια πολλά .... Μάτα

Ανάσταση προσμένω..

ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ

Πιστοί γονατιστοί, μ' αρώματα στα χέρια και λουλούδια,

μοιρολογούν, αναστενάζουν,

μα εγώ ακούω μοναχά άναρθρες κραυγές!.

Να! Κάτι ξεχωρίζω!

- Το Βαραββά, φωνάζουν.

Πιστοί γονατιστοί, με προσευχές στο σπίτι

θυμιάζουν στην εικόνα Σου με ακριβό λιβάνι,

μα εγώ βλέπω μοναχά χέρια διαβολικά

να μπήγουν στα μαλλιά Σου, αγκαθωτό στεφάνι!

Πιστοί γονατιστοί, μ' ευλάβεια μυρίζουν

τον Τάφο και δακρύζουν

μα εγώ μυρίζω μοναχά σάπια κουφάρια!

Όχι από Σε! Απ' αυτούς, που γονατίζουν!

(Πνευματικά δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα)

Τούτες τις μέρες, θες από παράδοση, θες από πίστη ή αμάθεια, όλοι νιώθουμε λίγο διαφορετικά μα τους εαυτούς μας, με τους γύρω μας.. Είτε είναι παραμυθάκι που μας το επέβαλαν με τη βία είτε αλήθεια, όπως και να το κάνουμε, μας συγκινεί όλο αυτό το κλίμα των Παθών.. Τουλάχιστον εμένα.. Μετά, έχουμε χρόνο για να ψάξουμε τι είναι και τι δεν είναι.. Ίσως να φταίει το ότι γεννήθηκα Άνοιξη, ή το ότι ήταν η μέρα εκείνη ( 2 Μαΐου )Μεγάλο Σάββατο.. δεν ξέρω. Ίσως το ότι την Ανάσταση γιορτάζω.. Τάσος, είναι τ' όνομά μου..

Όπως και να ‘χει, εγώ με τις χίλιες αντιρρήσεις μου σε όλο αυτό το σκηνικό των πιστών και της εκκλησίας που μας αποκόβει από κάθε τι πραγματικά Ελληνικό, δεν θέλω να προσβάλω την πίστη κανενός, αντίθετα θέλω να την κάνω να έχει σημασία, νόημα.. Δώστε όπως ταιριάζει το φιλί της αγάπης χωρίς δαγκώματα, απλώστε το χέρι σ’ όλους αυτούς που το έχουν ανάγκη, αναζητήστε, βγάλετε από μέσα σας τον καλό σας εαυτό και μοιράστε τον, γιατί ο ένας έχει ανάγκη τον άλλον σε τούτον τον κόσμο.. Κι όταν τα φώτα σβήσουν, κρατήστε το φως αναμμένο..

Χρόνια πολλά, καλή ανάσταση στις καρδιές μας.. και χρόνια μου πολλά.

Πίσω απ' τις λέξεις.. (2)

Στη μικρή ζωή μας, άλλα προσπερνάμε

άλλα ξεχνάμε, άλλα μαθαίνουμε να μισούμε

κι άλλα κάναμε πως δεν τα ζήσαμε.

Μόνο προς το τέλος, σε μιαν αναλαμπή

που όλα της ψυχής μας γυρεύουμε πριν αυτή παραδοθεί,

ότι προσπεράσαμε, ότι ξεχάσαμε

ότι μισήσαμε κι ότι κάναμε πως δεν το ζήσαμε

γίνεται το λεπτό σύνορο προς το θάνατο

και βλέπουμε πως λάθος σύνορα βαστούσαμε..

γίνεται το φως και η ζέστη που ποτέ δεν κρατήσαμε

και νιώθουμε πως αυτά ήταν όλη μας η ζωή.

(Πνευματικά δικαιώματα κατοχυρωμένα)

Τάσος

Ζητώ συγνώμη για την από λάθος μου διαγραφή της ανάρτησης, μαζί με τα σχόλια των φίλων μου