Δεν ξέρω γιατί έγινε γκέτο και από ποιούς η παλιά μου γειτονιά..
Δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να περπατήαω αμέριμνος στους δρόμους της πόλης μου..
Δεν ξέρω γιατί τρέμω μέχρι να επιστρέψει από την έξοδό του ο μεγάλος μου γιός..
Δεν ξέρω ποιός άρπαξε τα χρήματα που γενιές και γενιές έβαζαν με το αίμα της σε τούτη εδώ τη Χώρα..
Δεν ξέρω γιατί κρυφτήκαμε, φοβηθήκαμε όλοι πίσω από μια "κρίση" και γίναμε ακόμα πιο ανέντιμοι, με λιγότερη αξιοπρέπεια και απομείναμε χωρίς στάλα θάρρους..
Δεν ξέρω πολλά..
Ξέρω όμως ποιοί είχαν κι έχουν το τιμόνι και την υποχρέωση να μας οδηγήσουν στο αύριο κάνοντας ίσως το σήμερα λίγο άβολο γι' αυτούς που θησαύριζαν στην πλάτη μας, για αυτούς που έτρεχαν με τα πλακάτ στους δρόμους και είχαν πάντα στην "μπάντα" ένα γερό κομπόδεμα από τα κορόιδα που τους ακολουθούσαν και πίστευαν σε αγώνες, για εκείνους που άφησαν τα σάλια τους σε γραφεία πολιτικών και "ημετέρων" για αυτούς που βολεύτηκαν και βοήθησαν στη διάλυση του κράτους και τώρα "διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους", για όλους εκείνους τους πονηρούς ή τους άμοιρους που εισέβαλλαν στον τόπο μας χωρίς κανέναν έλεγχο και προοπτική, ακόμα και για μας..
Ξέρω με τα ονόματά τους ποιοί εδώ και τόσα χρόνια ως και αυτή τη στιγμή, οραματίστηκαν ένα καλύτερο μέλλον μόνο για τους εαυτούς τους κάνοντας τους περισσότερους να πιστεύουν πως το όραμα είναι κοινό.. Και είναι πολλοί, μα πάρα πολλοί.. Και υπερβαίνουν κατά πολύ τους 300..
Και έτσι, με αυτά τα λίγα που ξέρω, δεν μπορώ να συμβουλεύσω ούτε τον εαυτό μου, πόσο μάλλον εσάς..
Δυστυχώς, φτάσαμε ή φτάνουμε στο έσχατο σημείο, η επιβίωση της Πατρίδας μας και εμάς των ίδιων, να εξαρτάται μόνο από τη συνείδηση και τον καλώς εννοούμενο πατριωτισμό μας.
Έρχονται για άλλη μια φορά εκλογές. Για μια φορά έστω, για πρώτη ίσως, ας πράξουμε όλοι κατά συνείδηση.. Ακόμη και αν δεν λάβουμε μέρος σε αυτή τη "γιορτή της Δημοκρατίας"..
Σας κούρασα πάλι..
